Weszłam do sklepu muzycznego i skierowałam się do działu z płytami R&B. Szukałam prezentu świątecznego dla mojego brata. Postanowiłam mu kupić płytę z jego ulubionym wykonawcą. Chris' em Brown' em. Przemieszczałam się w prawo oglądając płyty idola brata. Robiłam to bardzo powoli, ponieważ starałam się skupiać na napisach płyt, ale miałam również nogę w gipsie, więc za szubko nie mogłam chodzić. Do tego miałam jeszcze kulę. Więc za fajnie nie miałam.
- Pomóc ci w czymś? - usłyszałam jakiś głos z tyłu. Odruchowo się odwróciłam. Przede mną stał brunet o nieziemsko niebieskich tęczówkach. Miał ubrane ciemne buty, które lekko zahaczały o czerwone spodnie. Nieco wyżej miał szary płaszcz. Był odpięty. Pod nim miał biały t-shirt w cienkie, granatowe paski. A na szyi miał luźno powieszony szalik.
- Szukam prezentu. - odpowiedziałam mu na wcześniejsze pytanie.
- Dla chłopaka? - zapytał. Wyraźnie posmutniał jak zadał te pytanie.
- Nie. Dla brata. - odpowiedziałam. I znowu rozweselał. A w jego oczach było widać iskierki.
- A czego brat słucha?
- Chris' a Brown' a. - powiedziałam, a chłopak na chwilę zniknął za półkami. Ale po chwili znów powrócił, trzymając w rękach jakąś płytę.
- Ta powinna być dobra. To najnowsza. - powiedział i podał mi pudełko z prezentem.
- Dziękuję. - powiedziałam. Nastała chwila ciszy. Spuściłam wzrok, ale mimo tego czułam, że nieznajomy mi się przygląda.
- Jestem Louis. - powiedział po chwili ciszy i wyciągnął do mnie rękę, którą uścisnęłam.
- Veronica. Ale mów mi Ronnie. Przepraszam, ale muszę już iść. Zapłacić, wrócić do domu, zapakować i miałam jeszcze pomóc mamie.
- Jasne. Nie będę cię zatrzymywał. - powiedział, a ja go wyminęłam i chciałam już iść, ale mnie zatrzymał. - Poczekaj. Może dasz mi swój numer? - podbiegł do mnie i dodał.
Następnie podał mi telefon, żebym wpisała mu swój numer. Zrobiłam to samo. Następnie pożegnałam się z Louis' em i poszłam w kierunku wyjścia ze sklepu, a potem z centrum handlowego.
Postanowiłam zrezygnować z taksówki i pójść piechotą. Chociaż było ponad minus 20 stopni to nie odczuwałam tego. Zrobiłam głęboki wdech i wydech. Ahh... Święta. Kocham ten okres. Może nie spędzamy ich tak jak większość społeczeństwa w Wielkiej Brytanii. Z racji tego, że nasz tata jest Pakistańczykiem nie obchodzi Świąt Bożego Narodzenia. Ale mama jest Brytyjką, więc upiera się przy tradycji. Powiedzmy, że mamy taką pół tradycjonalną Wigilię. No bo normalnie mamy kolację i te wszystkie potrawy. Rozdajemy prezenty i składamy życzenia. Ale jednak jest trochę inaczej niż zwyczajnie.
Wkroczyłam na teren parku. Co chwilę można było spotkać ludzi, którzy szli z ostatnimi zakupami, które były potrzebne do wigilijnej kolacji.
Weszłam na dobrze znaną mi ulicę. Mijałam domu moich sąsiadów, aż w końcu dotarłam do kremowego domku, w który mieszkałam z rodzicami i bratem. Podeszłam do drzwi, przełożyłam kulę do lewej ręki i otworzyłam drzwi frontowe. Uderzyła we mnie fala ciepła i zapachy z kuchni. Moja kula powróciła do ręki poprzedniej i weszłam do domu. Biały płaszczyk powiesiłam na wieszaku. Zdjęłam lewego buta i poszłam do kuchni. Stała tam mama, która rozmawiała przez telefon. Po cichu do niej podeszłam i dałam jej całusa w policzek. Ona się do mnie uśmiechnęła. Następnie pognałam w żółwim do mojego pokoju. Położyłam na biurku płytę i podeszłam do szafy wyjąć czerwony papier do pakowania prezentu. Zapakowałam go i owinęłam zieloną wstążką, a na samą górę przykleiłam kokardkę. Wstałam i poszłam do salonu położyć pakunek pod choinkę obok innych prezentów, a potem poszłam do kuchni. Mama już skończyła rozmawiać przez telefon. Podeszłam do niej.
- Pomóc w czymś? - zapytałam.
- Właściwie mogłabyś nakryć do stołu, bo za dwie godziny kolacja. - powiedziała. Uśmiechnęłam się do niej.
Postanowiłam pójść się przebrać. Weszłam na górę i poszłam do pokoju. Podeszłam do szafy i wybrałam: strój ( bez torebki, i zamiast obcasów baleriny tego samego koloru ). Następnie poszłam do łazienki i się przebrałam. Lokówką podkręciłam końcówki moich czarnych włosów i zrobiłam lekki makijaż. Wyszłam z łazienki i zeszłam na dół gdzie była już cała rodzinka. Mama, tata i Zayn. Tak, Zayn Malik. Z One Driection. To mój brat.
Usiedliśmy i zjedliśmy kolację w spokoju. Od czasu do czasu jedno z nas coś mówiło.Przeważnie dotyczyło to potraw, które ugotowała nasza rodzicielka. Po zjedzonym posiłku przenieśliśmy się do salonu. Ja i Zayn usiedliśmy na kanapie, a rodzice po naszych obu stronach na fotelach. Nadszedł czas na prezenty. Oczywiście jako najmłodszy członek rodziny ( mam tyle lat co Zayn, ale urodziłam się druga ) miałam bardzo ważne zadanie. Mianowice rozdawałam prezenty. Gdy wszystko rozdałam ( czyt. 8 prezentów ) przyszedł czas na rozpakowanie. Od Zayn' a dostała dość duży kuferek wypełniony po brzegi kosmetykami. A od rodziców 3 płyty Green Day. Uwielbiam ten zespół. Następnie mama przyniosła ciasteczka. Kawę dla siebie i taty, a dla nas ciepła czekoladę z bitą śmietaną.
Upiłam łyk gorącego napoju.
- Chciałbym zabrać Ronnie do Londynu. - powiedział Zayn. O mało co nie zakrztusiłam się ciastkiem, które zapijałam czekoladą. W trójkę popatrzyliśmy się na Zayn' a jak na kosmitę.
- Słucham? - powiedział tata.
- No chciałbym żeby tam pojechała ze mną. Oczywiście jeśli chcesz. Teraz będziemy tam do wakacji, więc będziesz mogła tam mieszkać z nami.
- Nie ma mowy. Nigdzie Ronnie nie jedzie. - powiedział ojciec.
- A ja uważam, że to nie byłby taki głupi pomysł. - powiedziałam.
- Słucham? - powtórzyła tym razem mama.
- No poznałabym resztę i spędziła trochę czasu z bratem.
- Dziecko ty ledwo umiesz chodzić. Nie poradzisz sobie w Londynie. - pwoeidział tata.
- Będę jej z chłopakami pomagał. - wtrącił się brat.
- Właśnie. Co na to chłopcy? - zapytała się mama.
- Pytałem ich o to i się zgodzili. Powiedzieli, ze chętnie poznają Ronnie. Powiedziałem też, że ma złamaną nogę i przyrzekli, że będą mi pomagać. Więc w czym problem?
- No nie wiem. - powiedziała rodzicielka.
- Mamo proszę. - powiedziałam.
- Niech ci będzie. Ale jeśli zrobisz jakiś skandal i będzie to w gazetach to wracasz do Bradford. - powiedział ojciec.
- Zgoda. -powiedziałam i przytuliłam obojga rodziców, a następnie brata. Reszta wieczoru minęła spokojnie. Oglądaliśmy jakiś świąteczny film przy okazji pochłanialiśmy duże ilości słodyczy i popijaliśmy cudownym kakaem zrobionym przez mamę.
W okolicach godziny pierwszej postanowiliśmy pójść spać. Poszłam jako pierwsza na górę. Wzięłam prysznic i przebrałam się w pidżamę ( czyt. luźny szary t-shirt i krótkie spodenki ). Następnie doczołgałam się do pokoju i położyłam na łóżku. Przykryłam się kołdrą. Przymknęłam lekko oczy.
Ukazały mi się te przepiękne niebieskie tęczówki. Cudowny, aksamitny głos. Fakt był przystojny. I mogę strzelać, że był w moim wieku.
Z rozmyślań wyrwał mnie dźwięk SMS' a. Na ' oślep ' sięgnęłam po telefon, odblokowałam go i odczytałam wiadomość.
' Wesołych Świąt. Przepraszam, że tak późno. Louis :* '
Uśmiechnęłam się do siebie. Od razu zabrałam się za odpisywanie.
' Nic nie szkodzi jeszcze nie spałam. Tobie też życzę Wesołych Świąt. Ronnie :) '
Popisaliśmy jeszcze 2 godziny. Potem zasnęłam.
* * *
No i jest pierwszy. Mam nadzieję, że się podoba. Jutro kolejny
Liczę na komentarze :D
naOmi
Aj mam ten zaszczyt zostawić jako pierwsza komentarz a więc znakomita fabuła nic dodać nic ująć oryginalnie i wręcz doskonale
OdpowiedzUsuńPozdrawiam Beigeee